Autodestrukcja

zagubiona95

Cześć.Jest zle bardzo zle.. totalnie się zagubilam sama już nie wiem kim jestem co robie czy jest jakiś sens wgl dalej "byc"?5 minut temu zarejestrowałam się tutaj- to juz chyba z bezsilnośći..
Ujmując w bardzo dużym skrócie..:
jestem po kilku próbach samobójczych, ręka poharatana do samego łokcia,nie mogę się uwolnić od anoreksji jestem po dlugiej terapi jednak cały czas to wraca-nie do wyleczenia.. w wieku 16 lat już musiałam się wyprowadzić od rodziców heh rodzice? czy to aby odpowiednie słowo dla osób, które tak mnie zrujnowały?Moja psychika to jedna wielka miazga.. po woli zaczynam wątpić, moja wiara z każdym dniem słabnie. Cierpienie ciągnie się za mną wiele lat, znalazłam na swojej drodze życiowej wiele osób,które bardzo mi pomogły jednak to tylko chwilowe znów przychodzi ten moment kiedy siedzisz sama i zastanawiasz się nad tym co dalej?Jednym słowem ujmując dopadła mnie cholerna AUTODESTRUKCJA... nie wiem co robić skąd czerpać siły do dalszej walki czy jest wgl sens walczyc .. HELP!!
HELP!!

Divine

Zgłoś się do specjalisty. Może z nim będziesz w stanie dojść do odpowiedzi na pytania o sens walki, źródła siły itd.

Nie zwalaj winy na rodziców - bądź odpowiedzialna za to, co robisz. Skoro już z nimi nie mieszkasz, skoro nie rujnują cię w chwili obecnej - tylko Ty odpowiadasz za to, co się z Tobą dzieje. Dopóki będziesz chciała zrzucać całą odpowiedzialność na "autodestrukcję", "anoreksję", "rodziców" - dopóty Ty sama nie będziesz w stanie zapanować nad sobą i swoim życiem. Nie jesteś tak bezsilna jak Ci się wydaje - uwierz w siebie, znajdź cele, spisz je nawet na kartce - skup się na konstruktywnym działaniu.
Bo np. pisanie na internetowym forum chaotycznych krzyków o uwagę nie jest zbyt konstruktywne. Nikt stąd za Ciebie nie ogarnie Twojego syfu. Lepiej zabierz się za to już teraz.

Notabene, złamałaś regulamin na samo "dzień dobry".